...ο άνεμος φυσούσε σταθερά απο το νότο και οι ευκάλυπτοι φλυαρούσαν αφημένοι στη γλυκιειά νωχέλεια του Φθινοπωρινού πρωινού. Δοκιμάσαμε να σκιαγραφήσουμε της μητέρας τη χαρούμενη αλλά και συνάμα έκπληκτη και αγωνιώδη στάση στην παράδοση στον αρχιερέα του αγαπημένου της Υιού. Τά χερια της έμεινα ακόμη εκεί να καρτερούν την επιστροφή..
Του αρχιερέα Συμεών την ιερόπρεπη συντριβή και το δέος με το οποίο κρατά και ίσταται μπρός στο Μεσσία Θεό προσπαθήσαμε να τυπώσουμε στου τοίχου την απλωσιά.
Δοκιμάσαμε, αλλά καθώς φαίνεται, δεν μπορέσαμε να ψηλαφήσουμε τις σχέσεις που συναντούν το όραμα. Ίσως περισσότερη αφαίρεση, ίσως ένα χρώμα διαφορετικό ή κάποιες κινήσεις και χειρονομίες άλλες να εναρμόνιζαν τη ζωγραφία με τις συγκινήσεις που αναμέναμε όλοι μαζί..
Μεσημέρι πιά ηττηθήκαμε..ο άνεμος ακόμη φυσούσε σταθερά απο το νοτιά και οι ευκάλυπτοι απτόητοι τραγουδούσαν για την ξενιτειά.
Καλύψαμε τη ζωγραφιά με πέπλο αδιάφανο, λευκό, και την αφήσαμε να κοιμάται ειρηνικά..
ισως κάποτε κάποιοι ευχάριστα να ξαφνιαστούν αντικρύζοντας απρόσμενα τη θέα της.
Αθήνα 30-1-2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.